Dit stukje Normandië bestaat uit duizend landschappen. De flora en fauna gedijt tussen draslanden, heggen, kust en heidevelden, tot groot genoegen van natuurliefhebbers, in het bijzonder vogelaars en wandelaars.
Regionaal Natuurpark
In 1991 werd het Regionaal Natuurpark Marais du Cotentin et du Bessin opgericht vanwege de grote omvang van het te beschermen drasland. Deze erkenning op nationaal niveau van de sterke waarde van het natuurlijke en culturele erfgoed verplicht het park tot het nastreven van een algemeen doel: het behoud van landschappen en natuurlijke rijkdommen verenigen met de ontwikkeling van economische activiteiten.
Enkele cijfers: het park telt 74.000 inwoners, verdeeld over 150 gemeentes op een grondgebied van meer dan 140.000 hectaren, waarvan 30.000 hectaren drasland.
Flora en fauna
Om maar wat te noemen: 4 à 5 % van de witte ooievaars en 30% van de Engelse gele kwikstaarten in Frankrijk nestelen in dit gebied.
In de herfst strijken tientallen, nee, honderden, duizenden vogels neer in het park alvorens door te vliegen naar hun winterkwartieren. Een spektakel dat de moeite absoluut waard is!
Het Parkhuis
Om dit bijzondere stukje land beter te begrijpen, kunt u het beste naar het Parkhuis van Les Ponts Douve gaan. Daar ontdekt u het park op ludieke wijze in een in thema's onderverdeelde ruimte van zo'n 500 m²: exposities, filmzaal met een film over de seizoenen, boetiek, ontvangst- en ontspanningsruimte...
In een reservaat van ongeveer 100 hectaren (kwetsbaar natuurgebied) zijn bij een meertje observatieposten ingericht. Kiest u voor een rondleiding met gids dan komt u er per boot. Het reservaat is ook lopend te bereiken via een leerpad (2 tot 5,5 kilometer, afhankelijk van het seizoen) als u op eigen gelegenheid de vogels in hun natuurlijke milieu wilt spotten.
Waar kun je de natuur verkennen?
Heggenlandschappen, duinen, riviermondingen, heidevelden, rivieren, moerasgebieden, turfvelden…, het Natuurpark biedt een grote diversiteit aan natuurlijke milieus. Wat het zeemilieu betreft, het natuurreservaat van Beauguillot is een rustplaats voor vogels in de winter, te spotten vanuit de twee observatieposten die gratis toegankelijk zijn. In de moerasgebieden zijn de overstroomde weilanden van de Ponts d'Ouve het toevluchtsoord voor waadvogels zoals de grote zilverreiger, de koereiger en de lepelaar. Vanuit de observatieposten rondom het meertje zie je de wintertaling, de smient, de pijlstaart in hun natuurlijke milieu.
Het hele park bevat 4.600 kilometer wandelpaden. 18 paden zijn voorzien van uitlegborden om al lopend te leren. Ontdek het park ook op de fiets, te paard of op de ezel, of in een roeiboot of kano.
Het gebied ziet er in elk seizoen anders uit:
In de winter,
staan de moerassen onder water. De Cotentin doet dan eindelijk zijn status van schiereiland eer aan.
In het voorjaar,
keren de rivieren weer terug naar hun bedding. De vissen verlaten de weilanden en maken plaats voor koeien, paarden, vogels…
Kunstambachten en tradities in het natuurpark
De inwoners van dit stukje Normandië hebben de rijkdommen van hun natuurlijke erfgoed altijd op doordachte wijze benut:
klei voor aardewerk (pottenbakkerij 'Au gré du temps' in Lithaire en atelier 'Terre et feu' in Vindefontaire), tegels en nokpannen (Fa. Fauvel in Moon-sur-Elle), en natuurlijk huizenbouw; de verwerking van riet dankzij 400 jaar oude technieken, te zien in het Mandenvlechterijmuseum in Rémilly-sur-Lozon.
Sainte-Marie-du-Mont, het strand met voor de landing op D-day de codenaam “Utah Beach” strekt zich uit over ongeveer 5 km.
Dit strand werd door de Britse generaal B.Montgomery als bruggenhoofd in de Cotentin uitgekozen en lag in de eerste sector van twee Amerikaanse landingszones. Dit had als doel om de haven van Cherbourg en haar diepe wateren vlugger te kunnen innemen. Een beetje verder ligt Sainte-Mère-Eglise, de andere landingszone maar dan voor de luchtmacht: hier werden de 82ste en 101ste divisie van de luchtlandingstroepen gedropt. Hier leden de geallieerden zware verliezen en werd Sainte-Mère-Eglise uiteindelijk de eerste Franse stad die door hen bevrijd werd.
De kerk de Sainte-Mère-Eglise
Haar glasramen maar ook haar klokkentoren zijn een ode aan de soldaten van de 82ste divisie parachutisten. Nu hangt er nog steeds een pop met parachute aan de klokkentoren ter herinnering aan de valschermspringer John Steel die tijdens zijn sprong werd gewond, de controle over zijn parachute verloor en urenlang aan de toren bleef hangen.
De 0 km paal op de weg van de vrijheid bevindt zich nabij het stadhuis van Sainte-Mère-Eglise. Ze werd op 18 september 1947 ingehuldigd.
Het Museum van de Landing - Utah Beach in Sainte-Marie-du-Mont
Dit museum dat op de site zelf van de Amerikaanse Landing van 6 juni 1944 ligt, vertelt de militaire en technische prestaties die dit beroemde strand bekend maakten. In 2012 viert dit museum haar twintigjarig bestaan!
De batterij van Azeville
Dit vormde een onderdeel van de Atlantic Wall.
Het "Openlucht" museum
10 historische en bijzondere sites, van de meest bekende tot de meest ongewone (de vliegvelden, een krijgsgevangenkamp…) te ontdekken met een videogids.
Boerderij Museum van de Cotentin
Deze boerderij was in het begin van de 20ste eeuw nog actief. Nu is het een museum waar men de sfeer van weleer kan opsnuiven. U kan er de gemeenschappelijke zaal ontdekken met de pers, de bakkerij en de stallen. Alle activiteiten die er plaats hadden worden nagebootst. Een wandeling rond het park laat u toe om kennis te maken met de verscheidene lokale dierenrassen, zoals de ezel van de Cotentin en het varken van Bayeux.
D-day experience
Je ervaart de geschiedenis via een belevingsparcours in twee musea, een vliegsimulator en een IMAX 3D-bioscoop.
Het Airborne Museum in Sainte-Mère Eglise
Gelegen in een park van 3000 m² in de nabijheid van de kerk, is dit legendarisch museum een ode aan het uitzonderlijke epos van de Amerikaanse parachutisten van de 80ste en 101ste airborne divisies die in de nacht van 5 op 6 juni 1944 boven Sainte-Mère-Eglise werden gedropt. Het Histopad is een interactief tablet waarmee je terugreist in de tijd.
Op het uiterste punt van de Cotentin ligt Cherbourg, een laatste stop voor onze horizon op de zee.
Op slechts enkele kabellengtes naar het Westen liggen de Brits-Normandische eilanden, meer naar het Noorden, Engeland. Het is een geliefde tussenstop voor de cruise liefhebbers en de stad verwelkomt dan ook met veel luister de duizenden bezoekers die in dit trans-Atlantisch station, dat in 1933 in art Deco stijl werd opgetrokken, aanleggen. Als “Poort naar Amerika” vertrokken van hieruit ook duizenden emigranten naar New York maar ook sterren zoals Charlie Chaplin, het beruchte koppel Elisabeth Taylor en Richard Burton, Salvador Dali... Van kunst tot natuur, hier vindt men talrijke gelegenheden om een verblijf op te fleuren: het museum Thomas Henry, de oude Koninklijke glasfabriek (nu Ecomuseum van de Cotentin), de hoogtes van de Roule (117 meter), het uitzicht op de zee vanaf het park Hauts de Capel…
De kunstmatige haven… de grootste ter wereld
Ontworpen in de 18e eeuw, kunstmatige haven van Cherbourg is een opmerkelijke groep van militaire architectuur. 1500 hectare, herbergt de vestingwerken van de stad, maar ook de militaire activiteiten en de commerciële havens, visserij, passagiers en plezier.
Tuinen en parken
Van het kasteel Ravalet, van het park van het ecomuseum Emmanuel Liais tot de publieke tuin, de agglomeratie van Cherbourg draagt zorg voor het botanische troeven. Het is een traditie die terug gaat tot de tijd van de maritieme expedities waarvan de ontdekkingsreizigers terugkwamen met allerlei onbekende en exotische planten uit verre landen.
Het museum Emmanuel Liais
Het is net of de tijd hier heeft stilgestaan in dit botanisch park en haar museum van natuurgeschiedenis, archeologie en etnografie uit de 19de eeuw.
Kleuren en parfums van Ravalet
Het park van het kasteel Ravalet is een mengeling van een Engelse en een Franse tuin. Het is dé ideale plek voor een romantische wandeling in de Cotentin. Het domein van 18 hectare bezit eveneens een prachtige en unieke ronde serre uit de 19de eeuw.
La Cité de la Mer
Het zeemuseum Cité de la Mer, gehuisvest in het oude trans-Atlantische havenstation van Cherbourg, is gewijd aan het menselijke avontuur onder de zeespiegel. Je kunt er de onderzeeër Le Redoutable van binnen bekijken. Het laatste nog onaangetaste grondgebied van de planeet is te verkennen in de multimediaruimtes en 17 fascinerende aquaria van de nieuwe permanente expositie 'De Oceaan van de Toekomst', verspreid over 3 verdiepingen. Je beleeft er de laatste uren van de Titanic, die op 10 april 1912 aanlegde in Cherbourg. Je maakt er met je gezin een ludieke virtuele wandeling onder zee.
Titanic steden
Als maritieme trans-Atlantische halte ontving Cherbourg destijds een mythisch schip met een tragisch lot: de Titanic. Op 10 april 1912 was Cherbourg de laatste en enige continentale halte van deze tragische reis. Hier kwamen 281 passagiers aan boord.
1944 : Cherbourg 1ste haven van Europa
Op 26 juni 1944 werd de haven van Cherbourg als eerste bevrijd. Ze blijft dan ook tot aan het einde van de oorlog de belangrijkste haven in Europa en is een belangrijk strategisch punt voor wat betreft de bevoorrading van de troepen. Op de top van de heuvel Montagne du Roule, waarin een strategische militaire basis ondergebracht was, staat het Fort du Roule dat nu onderdak verschaft aan het Vrijheidsmuseum. Het museum beschrijft in chronologische volgorde de evenementen van WO2 in Cherbourg.
Carteret met haar belle epoque villa’s is een aangenaam kader voor uw wandelingen en uitstapjes met familie of vrienden.
Aan de andere kant van de haven, in het dorp Barneville, houdt men op zaterdag een gezellige markt met allerlei lekkere streekproducten. Vanuit Barneville-Carteret vertrekt men op ontdekking van de Brits-Normandische eilanden dankzij de zeilboten en motorboten die instaan voor de overtocht. Aurigny, Guernesey, Sercq en Jersey liggen slechts op enkele kabellengtes verwijderd! Dit tochtje op zee brengt u in een totaal andere wereld en dan nog op het Engelse uur!
Enkele bezienswaardigheden van de Eilandenkust...
De strandcabines van Carteret
Met de mode van het zeebaden op het einde van de 19de eeuw bloeiden de vele hotels en villa’s langs het strand van Barneville en op de hoogtes van Carteret. Elegantie mengde zich hier met de sfeer van de haven. Op het strand van La Potinière in Carteret vindt men ook mooie strandcabines in wit en blauw.
Van kaap tot duinen
Boven op het strand van Carteret loopt een pad langs de kustlijn. Het neemt u mee naar de kaap van Carteret in noordelijke richting. Eenmaal bij de seinpaal aangekomen is het weer een ander spektakel dat zich voor u afspeelt: het duinenmassief van Hatainville dat 60 meter boven de zeespiegel ligt. Tussen de kaap en de duinen vindt men eveneens de ruïnes van een oude kerk gewijd aan de H.Germain-le-Scot die in de 5de eeuw in de Cotentin het Evangelie verkondigde.
De duinen van Hatainville
Vanaf het duinenmassief van Baubigny, rijzen de duinen van Hatainville tot een hoogte van 80 meter. Ze bedekken een lange kuststrook van ongeveer 1,5 km. Een prachtig biologisch, historisch en cultureel erfgoed.
Het pad van de Cap de Carteret
Dit gedeelte van het pad van de douaniers verbindt het strand van Carteret met het strand van Vieille Eglise.
Tijdens uw wandeling krijgt u een zeer mooi zicht op de Brits-Normandische eilanden. In de 18de eeuw liet dit pad toe aan de douaniers om de kustlijn in het oog te houden en smokkelaars die vanuit de eilanden kwamen op heterdaad te betrappen. Op de top van de kliffen heeft men toegang tot de ruïnes van de oude kustbatterij die in 1745 werd gebouwde gedurende de Oostenrijkse Successieoorlog en die tot het midden van 19de eeuw in gebruik was.
Voor de sportievelingen
In Barneville is er een zeilschool en een watersportclub waar verschillende activiteiten worden aangeboden voor ieders niveau: optimist, catamaran, zeilsurf, enz…
De fresco's van Canville
Bij het wegnemen van de muurkalk in de kapel van Canville-la-Rocque in 1982, werden fresco’s uit de 16de eeuw blootgelegd. Ze beelden de legende van de “pendu dépendu” (de losgemaakte gehangene), het avontuur van 3 Duitse bedevaarders op hun weg naar Compostella.
De windmolen van Fierville-les-Mines
Op de hoogtes van Fierville staat een nog steeds werkende windmolen. Deze werd in 1997 gerenoveerd en werkt dus nog perfect. Men maalt er spelt, boekweit en graan. De molen kan bezocht worden en er zijn diverse animaties zoals het feest van de oogst. Voor uw ontbijt moet u niet ver zoeken: een herberg is in het oude huis van de molenaar gevestigd!
Portbail
Aan de rand van haar haven met de bijnaam “glimlach van de Cotentin” is Portbail een pittoresk dorp gebleven. In deze oude haven op de tinroute, hebben de handelsschepen nu plaats gemaakt plezierboten maar toch is de charme van weleer nog steeds aanwezig. Het is heerlijk kuieren in de straatjes, de twee kerken te ontdekken, de brug met 13 bogen, de Gallo-Romeinse zeshoekige doopvont…
In het noordwestelijk punt van het schiereiland van de Cotentin in het Dal van de Saire liggen verscheidene sites met wereldfaam en kunt u de bekende oesters van Saint-Vaast proeven.
Alexis de Tocqueville beschreef de Val de Saire als een “lange uitgestrekte weide met aan de horizon de zee”. De wereldberoemde sites Tatihou, de Vaubantorens (op de Unesco lijst voor werelderfgoed), de vuurtoren van Gatteville (tweede hoogste in Frankrijk) liggen hier zij aan zij met enkele meer vertrouwde sites zoals de vallei van de 9 molens. De gastronomen en liefhebbers van lekkere producten kennen vanzelfsprekend de oester van Saint-Vaast en de mossel van Barfleur. De Val de Saire is ook de belangrijkste producent van groenten in Basse-Normandie. En vergeten we ook niet de fameuze “brioche dorée” uit Vast waarvoor de kenners en liefhebbers met veel geduld aanschuiven.
Van Vast gaat het richting Quettehou, uit te spreken als “Quet’hou”. Dit charmante dorpje is een absoluut niet te missen halte op uw tocht naar de haven van Saint-Vaast-la-Hougue. Tenzij men eerst kiest voor de omgeving van Saint-Pierre-Eglise, waar nog enkele menhirs te zien zijn, en Barfleur. Maar waar men ook gaat in deze Val de Saire, men kan er enkel de rijkdom van deze streek vaststellen: het land, de geschiedenis en de mensen.
De vuurtoren van Gatteville
Tweede hoogste in Frankrijk: 74,85 meter. Bij het beklimmen van de toren moet u zeker de trappen tellen want het zijn er net zo veel als er dagen in een jaar zijn. En er zijn evenveel vensters als er weken zijn…
Uitkijkpunt van Pernelle
Een kleine omweg naar het dorpje La Pernelle is zeker de moeite waard, alleen al voor haar uitkijkpost: van hieruit krijgt men een recht naar beneden duikend en panoramisch uitzicht op de baai van Saint-Vaast en de baai van Veys en zelfs op de vuurtoren van Gatteville tot aan de kliffen van Grandcamp-Maisy aan de poorten van de Calvados.
De waterval van Vast
De Saire loopt dwars door het kleine stadje Vast. Hier biedt ze een feeëriek schouwspel door te veranderen in een waterval. Deze waterval is echter wel artificieel want ze werd gemaakt vanaf de waterval van de katoenspinnerij die hier in de 19de eeuw gevestigd was.
Barfleur
Een van de “mooiste dorpen van Frankrijk”. Langs de oevers wandelen we naar zee waar we de kerk en het station van de zeereddingsdienst vinden. Maar Barfleur is ook bekend voor haar middeleeuwse binnenkoer Sainte-Cathérine, de tuin van de Augustijnen, het huis van Julie Postel, de H. Maria Magdalena… En natuurlijk ook de “mooie, blonde en wilde” mossel van Barfleur, de kreeft en de vele andere schelpdieren!
Niet te missen in het dal van de Saire...
Tatihou en La Hougue
De overtocht van Saint-Vaast naar het eilandje Tatihou gebeurt bij hoog of laag water meestal met een amfibieboot. Tatihou is een paradijs voor vele vogels (vogelreservaat) maar is ook bekend voor haar tuin, haar maritiem museum, de bunkers en de Vauban toren (geklasseerd werelderfgoed op de lijst van de Unesco zoals ook haar zustertoren in La Hougue op het vasteland in Saint-Vaast).
De haven van Saint-Vaast-la-Hougue
De winkelstraten lopen uit op de haven waar de talrijke plezierboten en treilers beschutting vinden. In de 19de eeuw waren de kades van Saint-Vaast aanlegplaatsen voor sloepen, schoeners en brikken. Ook al is het havenverkeer niet meer wat ze ooit was, toch is dit een zeer levendige haven maar de vakantiegangers met volle teugen kunnen genieten!
Tussen land en zee, geeft Eden Manche zich helemaal.
Met de voeten stevig verankerd in adembenemende landschappen geniet men hier van puur geluk: in de baaien van Quervière of Ecalgrain, gelegen tegenover de zee en de vuurtoren van Goury, boven op de granieten kliffen van Jobourg, 125 meter boven de zeespiegel of nog in de duinen van Biville te midden heide en gaspeldoorn rond de megalieten Pierres Pouquelées en langs de muurtjes in die typische stenen van dit “kleine Ierland” die mens en dier beschermen tegen de wind. In La Hague verblijven is ook genieten van de vele verborgen schatten tot zelfs in de kleinste dorpjes waar kleine huisjes zich nestelen om zich tegen de hevige stormen te beschermen.
Enkele favoriete plekjes… onder de zoveel andere
De parken en tuinen van La Hague
La Hague een streek bekend voor haar vele kapen die aan de wind zijn blootgesteld blijft ook steeds verbazen door haar zacht klimaat. Omgeven door de Gulf Stream is het een regio waar gepassioneerde botanisten hun exotische planten konden telen. Het is hier dat de botanische tuin van Vauville open is voor het publiek. Er zijn nog andere groene schatten te ontdekken: het park van het kasteel van Nacqueville, de tuinen als eerbetoon aan J.Prévert…
Eerbetoon aan Prévert
In de jaren 1930 ontdekt Jacques Prévert samen met zijn vrienden dit stukje paradijs: de Cap van La Hague. In 1971 koopt hij in Omonville-la-Petite een huis waar hij tot zijn dood in 1977 zal verblijven. In het kleine kerkhof van het dorp rust hij er aan de zijde van zijn echtgenote Janine en hun dochter Michelle. Vandaag is dit huis een museum dat aan hem gewijd is. Er is hier ook een tuin als eerbetoon: In de vallei van de molens creëerde Gérard Fusberti in samenwerking met de entourage van de dichter (Janine Prévert, Yves Montand, Ursula Vian, Juliette Gréco, Picasso…) een tuin en plantte er de favoriete bloemen van de dichter.
De havens
Port du Hâble, port Racine, port de Goury, port de Diélette. Recht tegenover de Brits-Normandische eilanden en niettegenstaande de sterke stroming rond Raz Blanchard, vonden de schepen hier natuurlijke havens waarin ze beschutting konden vinden: van de kleinste vissersbootjes in Port Racine, het kleinste haventje van Frankrijk tot de mooie zeiljachten aangemeerd aan de pontons van Port-Diélette.
De gehuchten van La Hague
Wegens hun typische karakter van La Hague zijn deze dorpjes op zich al een uitstap waard. Genesteld de een tegen de andere vormen deze traditionele huisjes kleine gehuchten. Zo worden ze voor de sterke en hevige winden beschermd. Deze huisjes zijn laag en opgetrokken in leisteen en klei, zowel in Herqueville, Jobourg, Auderville, Omonville-la-Rogue... Ze werden ooit geschilderd door een inwoner van Grèville-Hague, welbepaald van het gehucht Gruchy: Jean-François Millet, de schilder van het Angélus.
